نگاهی به وضعیت عدالت در کیفیت آموزشی ایران

خلاصه
برای ارزیابی نحو کارکرد نظام آموزشی توجه توأمان به کیفیت آموزشی و عدالت آموزشی ضرورت دارد. کیفیت آموزشی از طریق سنجش های ملی و بین المللی سنجیده می شود ولی عدالت آموزشی با توجه به مفهوم ارتقا یافتة آن به معنای عدالت در کیفیت آموزشی اندازه گیری می شود.
نشانگرهای انتظار کمینه، رابطة عوامل پیشینه ای، برکشیدگی،محرومیت مضاعف و تفکیک واریانس برای اندازه گیری عدالت درکیفیت آموزشی استفاده شد.
نتایج بررسی نشان داد که با اینکه در نشانگرهای متعدد وضعیت متفاوتی برای ایران حاصل شده است، ولي وضعیت ایران در نشانگرهای عدالت آموزشی به اندازه کیفیت آموزشی بد نیست.
در نشانگرهایی که به طور زیادی به عملکرد مربوط هستند(همانند نشانگرهای حداقل یادگیری و برکشیدگی های بین المللی) عدالت آموزشی در ایران ضعیف ارزیابی، در نشانگرهایی که تنظیم بندی نظام آموزشی مربوط است (همانند نشانگرهای تفکیک واریانس و محرومیت مضاعف) وضعیت ایران کمی بهتر از قبل و در نشانگرهای مرتبط با بافت خانوادگی و آموزشی ایران (همانند رابطة عوامل پیشینه ای و برکشیدگی های ملی) وضعیت ایران نسبتاً متوسط ارزیابی میشود.